آپارات

آپارات

آپارات

چه راه‌کارهای برای ترویج فرهنگ و رعایت حجاب در انظار عمومی به ویژه دانشگاه‌ها وجود دارد؟

رعایت حجاب نیز مانند سایر احکام و فروع دین، مستلزم شناخت و ایمان به خدا و اسلام است و هر کسی به تناسب شناخت و ایمانش خود را به رعایت احکام الهی موظف می‌نماید.

اما رواج هر فرهنگی، مستلزم آموزش، تبلیغ از یک سو و عوامل مشوق و بازدارنده از سوی دیگر است و به همین دلیل خداوند متعال ضمن ضروری دانستن تبلیغ و جذب به روش‌های مؤثر، «امر به معروف و نهی از منکر» که جنبه‌ی تحکمی دارد را نیز در دستور کار افراد و جامعه‌ی اسلامی قرار داده است.

سوال: دور از ذهن است که هدف از قیام ابا عبدالله (ع) فقط «امر به معروف و نهی از منکر» باشد! حادثه‌ای به این عظیمی و این همه مصیبت فقط برای همین که در ایران هم انجام می‌شود؟! ...، پس این همه مصیبت برای چه بوده است؟

مشکل اصلی اینجاست که هیچ‌گاه اجازه ندادند که ما به تعریف، اهمیت، جایگاه و تأثیر «امر به معروف و نهی از منگر» پی ببریم و خود نیز اهمال کرده‌ایم. و همیشه گمان کرده‌ایم که معنایش این است که مثلاً به یکی بگوییم روسری‌ات را جلوتر بکش و به دیگری بگوییم لطفاً شراب نخور، یا نماز بخوان و ...! در صورتی که اصلاً چنین نیست. ذیلاً به چند محور جهت توجه اشاره می‌گردد:

سوال: من مسئله «امر به معروف و نهی از منکر» را قبول ندارم به کسی چه مربوط است که من در جامعه چطور رفتار می‌کنم؟

مسئله‌ی «امر به معروف» که از سنخ «امر» کردن است و باید امرانه باشد و نه نصیحت یا توصیه به نیکی و خوبی و نیز «نهی از منکر» از سنخ بازدارندگی قاطع است و نه تذکر و گوشزد، نه تنها مختص اسلام نیست، بلکه اساساً مقوله‌ای نیست که کسی بخواهد یا بتواند آن را قبول نداشته باشد. چرا که همگان با رعایت [کم و بیش] آن زندگی را سامان می‌بخشند، جوامع را پدید می‌آورند و مدارج رشد را طی می‌کنند. لذا جامعه‌ای متمدن است که «امر به معروف و نهی از منکر» به صورتی قاطع و همگانی در آن رعایت شود و جامعه‌ای رشد یافته‌تر، تکامل‌ یافته‌تر، مدنی‌تر و مرفه‌تر است که بیشتز از سایرین این دو اصل اساسی حیات بشری را شناخته و اعمال کرده باشد.

برای روشن شدن موضوع به مثال‌های واقعی ذیل دقت نمایید:

خودسازی مقدم است یا دگر سازی (امر به معروف و نهی از منکر)؟ اگر خودسازی مقدم است، پس هر کسی نمی‌تواند امر به معروف و نهی از منکری که به همگان واجب شده است را انجام دهد!

 بدیهی است که «خودسازی» مقدم است. به قول معروف «از کوزه همان تراود که در اوست» و به قول حکما «معطی شیء نمی‌تواند فاقد شیء باشد». یعنی کسی که چیزی را ندارد، نمی‌تواند آن را به دیگران بدهد. پس اگر کسی خود را نساخته باشد، نمی‌تواند در ساختن دیگران که به وسیله‌ی همان «امر به معروف و نهی از منکر» صورت می‌پذیرد گام مؤثری بردارد. اما در تعریف، فهم و عمل باید به موارد ذیل نیز دقت نمود: